چنان که در اغلب جنبش های افراطی و ستیزه جو تجربه شده آنها عمدتاً در فضای بی تفاوتی جامعه و انفعال سیاستمداران رشد و نمود می کنند هیچ چیز به اندازه ترس یا اهمال نخبگان جامعه چاقوی افراطیون را صیقل نمی دهد.این نکته در تاریخ رشد نحله های افراطی مغرب زمین از فاشیسم تا راست افراطی امروز بارها اثبات شده که اغماض یا سکوت قدرتهای حاکم ، سکوی اول رشد افراطیون بوده است و قبل از انفعال توده مردم ،انفعال قدرت حاکم ،حلقه های افراطی را به تسخیر فضای داخل و خارج مصمم ساخته است.
به باور اغلب نخبگان ، تری جونز و یار جدید او ،سم باسیل(کارگردان فیلم موهن علیه پیامبر اکرم(ص) بیش از همه از موهبت فضای اسلام هراسی که در مغرب زمین حاکم شده بهره جسته اند. بر این اساس گریبان دولتمردان امریکا در این برهه در دو تناقض بزرگ گرفتار است:اول این که درست در گرماگرم این پروژه های جنگ عقیدتی علیه مسلمانان ،کاخ سفید محور سیاست جهانی خویش را مقابله با انواع و اشکال افراط گرایی و مهار منابع تولید«نفرت مذهبی و فرقه » اعلام کرده است.
درست در گرماگرم این پروژه های جنگ عقیدتی علیه مسلمانان ،کاخ سفید محور سیاست جهانی خویش را مقابله با انواع و اشکال افراط گرایی و مهار منابع تولید«نفرت مذهبی و فرقه » اعلام کرده است.اما گروه تحت رهبری یک کشیش اسلام ستیز از این سیاست مستثنی شده است.
اما گروه تحت رهبری یک کشیش اسلام ستیز از این سیاست مستثنی شده است. دست بر قضا گروه کشیش جونز در حکومت 4 ساله اوباما با پناه جستن در کلیسای فلوریدا جنگ عقیدتی خویش دو چندان گسترش داده اند.از سوی دیگر ، اوباما نیز بسان دیگر سیاستمداران مغرب زمین در کشور خویش با اتفاقی بنام«تشکیل ائتلافها یا یارگیری راستگرایان افراطی و ضد اسلامی » روبرو شده است.
ائتلافی که از هر فرصتی برای تحریک و ترغیب افراد متعصب علیه مقدسات اسلامی و مراکز دینی بهره می جویند. روزی با شعار ممنوعیت ساخت مناره مساجد و جلوگیری از حجاب و برقع به صحنه می آیند و روزی دیگر از طریق انتشار مقالات موهن ، کاریکاتورهای سخیف و فیلم های ضد دینی عرض اندام کردند.
این در حالی است که سران امریکا اروپا و بارها پای این پیمان مشترک را امضا کرده اند که اجازه نخواهند داد افراطیون و نئوفاشست ها از فضای باز دموکراسی برای چالش با عقاید اقلیت ها و ملیت های دیگر بهره بگیرند.اما واقعیت هایی تلخ امروز و فاجعه ای که فیلم موهن آفریده گواه آن است که هیچ یک از آن وعده ها جامه عمل نپوشیده و این سوال بزرگ همچنان بی پاسخ مانده که چرا همه کارگردانان و بازیگران نمایشنامه های جنگ مذهبی از کاریکاتورهای موهن دانمارک تا فیلم شرم آور اخیر به دلیل فعالیت های ویرانگرشان تحت تعقیب یا مواخذه قرار نگرفته اند؟